Ασκήσεις για την οστεοχονδρωσία

Η άσκηση είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για τη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας: βοηθά στην τόνωση των μυών, στη βελτίωση της λειτουργίας των λειτουργιών του μυοσκελετικού συστήματος, των αρθρώσεων. Συνιστάται να χρησιμοποιείται παράλληλα με άλλες μεθόδους, όπως μασάζ, χειρωνακτική θεραπεία.

Η οστεοχόνδρωση είναι μια ασθένεια της σπονδυλικής στήλης, που χαρακτηρίζεται από εκφυλιστικές αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, οι οποίες οδηγούν σε απώλεια της πυκνότητας και της ακεραιότητάς τους (εμφανίζονται ρωγμές). Το φορτίο στη σπονδυλική στήλη μπορεί να προκαλέσει την κίνηση του δίσκου προς τον σπονδυλικό σωλήνα (προεξοχή δίσκου) ή την προεξοχή του πολφικού πυρήνα από τον περιβάλλοντα ινώδη δακτύλιο (μεσοσπονδυλική κήλη).

Κατά κανόνα, η ανάπτυξη της νόσου προωθείται από καθιστικό τρόπο ζωής, σπάνια σωματική δραστηριότητα (ο τόνος της μυϊκής-συνδετικής συσκευής της σπονδυλικής στήλης μειώνεται). Ειδικές ασκήσεις μπορούν να επιβραδύνουν την πορεία της οστεοχονδρωσίας.

Η τακτική θεραπεία άσκησης που στοχεύει στο τέντωμα των σπονδύλων έχει θετική επίδραση στην κατάσταση της σπονδυλικής στήλης και του σώματος συνολικά:

• οι μύες της πλάτης ενισχύονται.
• βελτιώνεται η ροή του οξυγόνου και των θρεπτικών ουσιών στους χόνδρινους και οστικούς ιστούς της σπονδυλικής στήλης.
• ομαλοποιεί την κυκλοφορία του αίματος, τον μεταβολισμό στον χόνδρο.
• η διαδικασία απομάκρυνσης τοξινών και τοξινών επιταχύνεται.

Ένα σύνολο θεραπευτικών ασκήσεων χρησιμοποιείται τόσο για την ανακούφιση της κατάστασης με την οστεοχονδρωσία όσο και για την πρόληψη της εμφάνισης της νόσου.

Το σχήμα δείχνει μέρος της σπονδυλικής στήλης, η περιοχή όπου βρίσκεται ο μεσοσπονδύλιος δίσκος (ανάμεσα στους σπονδύλους) είναι κυκλωμένη με μαύρο χρώμα. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος παίζει το ρόλο ενός αμορτισέρ - προστατεύει τους σπονδύλους από την τριβή μεταξύ τους όταν περπατούν, κάθονται και ασκούνται. Με έναν ανενεργό τρόπο ζωής, στο ανθρώπινο σώμα, ο μεταβολισμός διαταράσσεται, με αποτέλεσμα οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι να μην λαμβάνουν την απαιτούμενη ποσότητα θρεπτικών συστατικών - έτσι ξεκινούν οι εκφυλιστικές αλλαγές, ο πολφικός πυρήνας χάνει την υγρασία και την ελαστικότητα του δίσκου. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε αύξηση του φορτίου στους σπονδύλους και, μάλιστα, σε ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη και τους μύες της πλάτης.

Η επίδραση της άσκησης

Στην οξεία περίοδο της οστεοχονδρωσίας, δεν χρησιμοποιούνται θεραπευτικές ασκήσεις. Για τη βελτίωση της ευημερίας του ασθενούς, συνταγογραφείται τέντωμα της σπονδυλικής στήλης κατά μήκος του άξονά της. Η αύξηση της απόστασης μεταξύ των σπονδύλων οδηγεί σε μυϊκή χαλάρωση, μείωση του ερεθισμού των νευρικών ριζών (ο πόνος μειώνεται). Με έξαρση της νόσου, συνιστάται η αλλαγή του μαλακού κρεβατιού σε σκληρό.

Η θεραπευτική άσκηση έχει θετική επίδραση στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της οστεοχονδρωσίας. Διεγείρει τις βιολογικές και φυσιολογικές διεργασίες στο εσωτερικό του σώματος: η κυκλοφορία του αίματος βελτιώνεται, ο μυϊκός τόνος βελτιώνεται, οι λειτουργίες του τμήματος κίνησης της σπονδυλικής στήλης αποκαθίστανται.

Γενικά, η τακτική χρήση θεραπευτικών ασκήσεων βοηθά:

• ενίσχυση των μυών των χεριών και της μυο-συνδετικής συσκευής.
• βελτίωση της ροής του αίματος και της κυκλοφορίας της λέμφου.
• ενίσχυση των μεταβολικών διεργασιών στους προσβεβλημένους ιστούς της σπονδυλικής στήλης.
• σωστή λανθασμένη στάση.
• αποκαθιστά τις υποστηρικτικές και κινητικές λειτουργίες της σπονδυλικής στήλης.

Στα αρχικά στάδια της οστεοχονδρωσίας, η φυσιοθεραπεία στοχεύει στη μείωση του ερεθισμού των νευρικών ριζών σε επαφή με τους προσβεβλημένους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Παρά το θετικό αποτέλεσμα από τη χρήση της γυμναστικής, είναι απαραίτητο να εκτελούνται μόνο εκείνες οι ασκήσεις που δεν προκαλούν αυξημένο πόνο.

Ενδείξεις για θεραπεία άσκησης

Ο κύριος στόχος της άσκησης είναι η ενίσχυση των μυών, των χόνδρινων ιστών που υποστηρίζουν τους σπονδύλους. Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται αργά, χωρίς απότομες κινήσεις, εντελώς χαλαρά.

Δεν αξίζει να εργάζεστε υπερβολικά κατά τη διάρκεια των μαθημάτων: μόνο μέτρια φορτία συμβάλλουν στην αποκατάσταση (βελτιώνεται ο μεταβολισμός, η κατάσταση των μυών βελτιώνεται, η εργασία της σπονδυλικής στήλης συνεχίζεται, οι λειτουργίες απορρόφησης κραδασμών των μεσοσπονδύλιων δίσκων).

Δεν συνιστάται η εκτέλεση ασκήσεων με οξύ πόνο και χωρίς προηγούμενη συμβουλή γιατρού. Είναι καλύτερο να ασχοληθείτε με τη φυσική αγωγή υπό την επίβλεψη ενός ειδικευμένου ειδικού (φυσιοθεραπευτή), αλλά μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας.

Για να επιτευχθεί ένα θετικό αποτέλεσμα, η εκπαίδευση πρέπει να πραγματοποιείται καθημερινά. Πρώτον, όλες οι ασκήσεις επαναλαμβάνονται όχι περισσότερες από 5 φορές, στη συνέχεια ο αριθμός των προσεγγίσεων αυξάνεται σε 10-12 φορές (καθώς ενισχύονται οι μύες).

Η συχνότητα εκτέλεσης ασκήσεων φυσιοθεραπείας

Όλες οι ασκήσεις που συνταγογραφούνται από γιατρό για τη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας πρέπει να εκτελούνται τακτικά. Επιπλέον, συνιστάται στους ασθενείς των οποίων οι δραστηριότητες σχετίζονται με καθιστική εργασία να κάνουν ζέσταμα απευθείας στο χώρο εργασίας (όπου είναι δυνατόν, αλλά κατά προτίμηση κάθε ώρα).

Η ενδυνάμωση των μυών είναι απαραίτητη σε κάθε ευκαιρία. Ακόμη και οι ελαφριές προπονήσεις με την τακτική τους απόδοση θα βοηθήσουν στην αποφυγή υποτροπών της οξείας φάσης της οστεοχονδρωσίας, στη μείωση της έντασης του πόνου.

Το αποτέλεσμα της χρήσης ασκήσεων φυσιοθεραπείας για ασθένειες της σπονδυλικής στήλης γίνεται αισθητό αμέσως μετά τα μαθήματα (με σωστά επιλεγμένη γυμναστική). Η επιλογή ενός συνόλου ασκήσεων πρέπει να πραγματοποιείται από γιατρό από τη γενική εικόνα της νόσου (το στάδιο ανάπτυξης της οστεοχόνδρωσης, ο τύπος των κατεστραμμένων δομών, η μορφή της νόσου).

Δεν χρειάζεται να σταματήσετε την άσκηση. Εάν αισθάνεστε αδιαθεσία, δεν υπάρχει ανακούφιση, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας: θα σας συνταγογραφήσει ένα νέο σύνολο ασκήσεων.

Πότε αντενδείκνυται η άσκηση;

Η εκτέλεση ασκήσεων για την οστεοχονδρωσία συμβάλλει στη βελτίωση της ευημερίας, στην πρόληψη της σύντηξης των σπονδύλων κατά τη διάρκεια καταστροφικών διεργασιών στους δίσκους της σπονδυλικής στήλης. Βασικά, η χρήση του συνιστάται για όλους τους ασθενείς, αλλά είναι δυνατές και εξαιρέσεις.

Η διεξαγωγή θεραπείας άσκησης αντενδείκνυται σε τέτοιες περιπτώσεις:

• οξεία περίοδος της οστεοχονδρωσίας.
• μετεγχειρητική περίοδος (στα πρώτα στάδια αποκατάστασης της σπονδυλικής στήλης).
• νευρολογικές παθήσεις που συνοδεύονται από εξασθενημένο συντονισμό της κίνησης.
• υψηλή πίεση του αίματος;
• διαταραχές της αιθουσαίας συσκευής.
• θολή όραση (σοβαρή μυωπία), υψηλή ενδοφθάλμια πίεση.
• δυσλειτουργίες του καρδιαγγειακού συστήματος (για παράδειγμα, αρρυθμία).
• επιδείνωση της κατάστασης του ασθενούς λόγω επιπλοκής μιας χρόνιας νόσου, μιας σοβαρής ασθένειας.

Η φυσική αγωγή δεν πραγματοποιείται: με άδειο στομάχι, μετά από φαγητό ή σωματική υπερκόπωση.

Ένα θετικό αποτέλεσμα από τη χρήση της φυσικής αγωγής είναι δυνατό με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην εφαρμογή θεραπευτικών ασκήσεων. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να γίνονται μόνο αυτές οι ασκήσεις, μετά τις οποίες η κατάσταση των μυών βελτιώνεται σημαντικά (αυξάνεται η ικανότητα εργασίας, μειώνεται η ένταση).

Εάν αισθάνεστε χειρότερα κατά τη διάρκεια ή μετά τη γυμναστική, είναι καλύτερα να τα σταματήσετε και φροντίστε να πάτε σε γιατρό.

Οστεοχονδρωσία του τραχήλου της μήτρας: ποιες ασκήσεις είναι αποτελεσματικές;

Η ασθένεια εκδηλώνεται σε διαφορετικά τμήματα της σπονδυλικής στήλης, αλλά τις περισσότερες φορές παρατηρούνται εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στις χόνδρινες και οστικές δομές της αυχενικής περιοχής. Ο κύριος λόγος είναι η συνεχής παραμονή σε μια άβολη θέση έντασης. Οι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση της νόσου είναι άτομα άνω των 25 ετών.

Για να συμμετάσχετε σε ασκήσεις φυσιοθεραπείας με αυχενική οστεοχονδρωσία, δεν απαιτείται ειδική σωματική άσκηση. Κάθε ασθενής μπορεί εύκολα να κάνει τις ακόλουθες ασκήσεις:

1. Καθόμαστε σε μια καρέκλα, ισιώνουμε την πλάτη μας, τεντώνουμε το λαιμό μας. Στη συνέχεια κάνουμε 5-10 αργές στροφές του κεφαλιού: προς την αριστερή και τη δεξιά πλευρά (προσπαθούμε να γυρίσουμε τον λαιμό όσο το δυνατόν περισσότερο). Το αποτέλεσμα της φυσικής αγωγής είναι η βελτίωση των κινητικών λειτουργιών των αυχενικών σπονδύλων.
2. Σε όρθια θέση, γείρετε το κεφάλι σας προς τα κάτω, προσπαθώντας να φτάσετε το πηγούνι σας στο στήθος σας. Επαναλάβετε τις κλίσεις 10 φορές. (Αν δεν είναι δυνατό να φτάσουμε στο στήθος, προσπαθούμε να φέρουμε το κεφάλι μας πιο κοντά σε αυτό όσο το δυνατόν περισσότερο).
3. Καθόμαστε στο τραπέζι, ακουμπώντας πάνω του με τους αγκώνες. Βάζουμε την παλάμη στον κρόταφο, γέρνουμε το κεφάλι στο πλάι, ενώ δημιουργούμε αντίσταση με το χέρι (μείνετε σε αυτή τη θέση για περίπου 10 δευτερόλεπτα). Κάνουμε την άσκηση όχι περισσότερες από 10 φορές με διάλειμμα 8-10 δευτερολέπτων. Το αποτέλεσμα της εκτέλεσης μιας τέτοιας γυμναστικής είναι η ενίσχυση των πλευρικών μυών του λαιμού.
4. Ξαπλώνουμε στο στομάχι μας έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την πλήρη χαλάρωση των μυών. Βάζουμε τα χέρια μας κατά μήκος του σώματος (παλάμες προς τα πάνω). Στη συνέχεια, με αργές κινήσεις, γυρίζουμε το κεφάλι μας προς τα αριστερά, μετά προς τα δεξιά (έως και 10 στροφές προς κάθε κατεύθυνση), επιστρέφοντας συνεχώς στην αρχική θέση: μπρούμυτα.
5. Καθόμαστε, σκύβουμε προς τα εμπρός, εισπνέοντας βαθιά (το κεφάλι φτάνει στο στήθος). Κατά την εκπνοή, επιστρέφουμε στην αρχική θέση, ρίχνουμε πίσω το κεφάλι. Επαναλαμβάνουμε την άσκηση 10-15 φορές.

Όλες οι ασκήσεις συνιστάται να εκτελούνται σε συνδυασμό με άλλα είδη θεραπευτικών ασκήσεων. Η συστηματική διεξαγωγή μιας τέτοιας φυσικής αγωγής με την αυχενική οστεοχονδρωσία ενισχύει τους μύες, βοηθά στην ανακούφιση του πόνου.

Ασκήσεις για τους μύες της ωμικής ζώνης

Η άρθρωση του ώμου συνδέει την κλείδα, την ωμοπλάτη, τα οστά του βραχίονα, παρέχοντας έτσι μεγαλύτερη κινητικότητα του άνω άκρου. Η λανθασμένη στάση του σώματος, που έχει διαμορφωθεί με τα χρόνια, οδηγεί σε μείωση των λειτουργιών της: εμφανίζεται σκύψιμο και ακαμψία των ώμων. Με χρόνια τάση της ζώνης ώμου, η κινητικότητα των πλευρών επιδεινώνεται, η αναπνοή γίνεται δύσκολη.

Οι ασκήσεις που στοχεύουν στην ανάπτυξη των μυών της ωμικής ζώνης χρησιμοποιούνται ως πρόληψη της εμφάνισης ασθενειών της σπονδυλικής στήλης: οστεοχονδρωσία και μεσοσπονδυλική κήλη.

Δεν συνιστάται η έναρξη της άσκησης μετά από τραυματισμούς ή βλάβη στην άρθρωση του ώμου χωρίς να συμβουλευτείτε γιατρό.

Ενώ κάνετε γυμναστική, είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε τη στάση του σώματος, τη σωστή θέση των ποδιών (πρέπει να είναι στο πλάτος των ώμων) και το σώμα (δεν μπορείτε να γέρνετε προς τα εμπρός). Μόνο τότε το φορτίο στην πλάτη, τα χέρια, τους μύες του λαιμού και της ωμικής ζώνης θα κατανεμηθεί ομοιόμορφα.

Οι πρώτες ασκήσεις εκτελούνται αργά, στη συνέχεια αυξάνουν σταδιακά την ταχύτητα των κινήσεων. Αυτή η τεχνική άσκησης γυμναστικής αποτρέπει την εμφάνιση μυϊκού πόνου μετά την άσκηση.

Οι ασκήσεις για την ανάπτυξη της ωμικής ζώνης, των ώμων, αποτελούνται από τις ακόλουθες ασκήσεις:

1. Βάζουμε τα πόδια μας στο πλάτος των ώμων, βάζοντας τα χέρια μας στη ζώνη. Κάνουμε στροφές με τους ώμους προς τα εμπρός και μετά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
2. Έβαλα το τραυματισμένο χέρι στον υγιή ώμο. Τοποθετούμε το δεύτερο χέρι στον αγκώνα του ανθυγιεινού άκρου, τραβάμε προσεκτικά το τραυματισμένο χέρι προς τα πάνω.
3. Παίρνουμε τα χέρια μας πίσω από την πλάτη μας, τα συνδέουμε σε μια κλειδαριά έτσι ώστε το άρρωστο άκρο να είναι από πάνω. Τραβήξτε απαλά το προσβεβλημένο χέρι με το υγιές άκρο προς τα κάτω.

Αυτό το είδος άσκησης βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, επιταχύνει τις μεταβολικές διεργασίες σε κατεστραμμένους ιστούς. Παρόμοιο αποτέλεσμα έχει και η γυμναστική από το σχολικό πρόγραμμα φυσικής αγωγής.

Με την οστεοχονδρωσία, τα φορτία ισχύος δεν είναι επιθυμητά, καθώς μπορούν να αυξήσουν τον πόνο. Μια τακτική ελαφριά προθέρμανση δίνει θετικό αποτέλεσμα: εμφανίζεται ένα αίσθημα ευθυμίας, ο πόνος υποχωρεί.

Σε περίπτωση παθήσεων του τραχήλου της μήτρας και του ώμου, εκτός από ασκήσεις, επιτρέπεται η χρήση κομπρέσων με βάση το Dimexide και το Bishofit.

Ένα σύνολο ασκήσεων για θωρακική οστεοχόνδρωση

Η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης στη θωρακική περιοχή είναι αποτέλεσμα κακής στάσης του σώματος, αποδυνάμωσης των μυών της σπονδυλικής στήλης λόγω της έλλειψης τακτικής προπόνησης. Οι εκφυλιστικές αλλαγές σε αυτό το τμήμα της σπονδυλικής στήλης συχνά οδηγούν σε διαταραχή του αναπνευστικού και του καρδιαγγειακού συστήματος: εμφανίζεται στηθάγχη, αρρυθμία, πνευμονική και καρδιακή ανεπάρκεια.

Γι' αυτό η φυσικοθεραπεία είναι τόσο σημαντική. Η εκτέλεση ενός σωστά επιλεγμένου συνόλου ασκήσεων θα σας επιτρέψει να επαναλάβετε τις κινητικές λειτουργίες των τμημάτων της σπονδυλικής στήλης, να απελευθερώσετε φραγμένους σπονδύλους και να μειώσετε τις κρίσεις πόνου.

Η αφαίρεση των κύριων συμπτωμάτων της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης συμβάλλει στη φυσική αγωγή, που αποτελείται από τις ακόλουθες ασκήσεις:

1. Για να εκτελέσετε την άσκηση, πρέπει να πάρετε έναν κύλινδρο με διάμετρο έως και 10 εκατοστά (θα κάνει μια τυλιγμένη πετσέτα). Ξαπλώνουμε ανάσκελα, βάζουμε ένα ρολό κάτω από τη θωρακική περιοχή (το κάτω μέρος της). Βάζοντας τα χέρια σας κάτω από το πίσω μέρος του κεφαλιού σας, σηκώστε αργά την πλάτη σας (επαναλάβετε αρκετές φορές). Στη συνέχεια, μετατοπίζουμε τον κύλινδρο κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης (επάνω), κάνουμε την άσκηση ξανά. Ομοιόμορφη μελέτη διαφορετικών τμημάτων της θωρακικής περιοχής τεντώνει τη σπονδυλική στήλη, τονώνει τους μύες.
2. Ανεβείτε στα τέσσερα: λυγίστε την πλάτη σας όσο το δυνατόν περισσότερο, μείνετε σε αυτή τη θέση για μερικά δευτερόλεπτα (ενώ κρατάτε το κεφάλι σας ίσιο). Μετά από αυτό, παίρνουμε την αρχική θέση και, στη συνέχεια, επαναλαμβάνουμε την άσκηση.
3. Ξαπλώστε στο πλάι, λυγίζοντας τα γόνατά σας. Τραβάμε το δεξί πόδι προς τα πάνω (πιέζουμε τους μύες, μετακινούμε τον μηρό στο πλάι στο μέγιστο), στερεώνουμε τη θέση του ποδιού για 5-10 δευτερόλεπτα και το κατεβάζουμε. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο και με το δεύτερο πόδι.
4. Ξαπλώνουμε σε μια επίπεδη επιφάνεια με το στομάχι μας, βάζουμε τα χέρια κάτω από το κεφάλι μας. Κατά την εισπνοή, σηκώνουμε τους ώμους και το σώμα, ενώ εκπνέουμε, επιστρέφουμε στην αρχική θέση. Κάνουμε την άσκηση τουλάχιστον 3-4 φορές. Καθώς ενισχύονται οι μύες, αυξάνουμε τον αριθμό των προσεγγίσεων.
5. Καθόμαστε σε μια καρέκλα (με πλάτη), ακουμπάμε πάνω της με την πλάτη μας. Σκύβουμε προς τα πίσω για να νιώσουμε πώς τεντώνονται οι μύες της θωρακικής περιοχής. Μετά από αυτό, κάνουμε ομαλές στροφές προς τα εμπρός. Είναι απαραίτητο να κάνετε 4-5 τέτοιες προσεγγίσεις.

Οι γιατροί δεν συνιστούν την υπερφόρτωση των μυών κατά τη διάρκεια της θεραπείας άσκησης. Μόνο μέτριες γυμναστικές ασκήσεις μπορούν να φέρουν οφέλη και ευχαρίστηση, να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της σπονδυλικής στήλης μετά από μια ασθένεια.

Ασκήσεις για οσφυϊκή οστεοχονδρωσία

Υπάρχει η άποψη ότι ο πόνος στην πλάτη είναι η πληρωμή της ανθρωπότητας για το περπάτημα όρθιο. Εξάλλου, είναι αυτό το τμήμα της σπονδυλικής στήλης που φέρει όλο το φορτίο κατά το περπάτημα, λειτουργώντας ως αμορτισέρ.

Όπως δείχνει η πρακτική, οι άνθρωποι που παραμελούν έναν ενεργό τρόπο ζωής υποφέρουν από οσφυϊκό πόνο πολύ πιο συχνά. Η καθημερινή άσκηση όχι μόνο βοηθά στην απαλλαγή από τον δυσάρεστο πόνο, αλλά και στην πρόληψη της ανάπτυξης εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών στους ιστούς των οστών και των χόνδρων του μυοσκελετικού συστήματος.

Η θεραπευτική άσκηση για την οσφυοϊερή οστεοχόνδρωση ενισχύει, τεντώνει τους ραχιαίους και τους κοιλιακούς μύες. Στα πρώτα μαθήματα, οι ασκήσεις εκτελούνται ξαπλωμένοι: σε αυτή τη θέση, το φορτίο στην πλάτη είναι μικρό, δεν υπάρχει κίνδυνος αυξημένου πόνου.

Η θετική επίδραση της χρήσης της γυμναστικής εκδηλώνεται στα ακόλουθα:

• βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου.
• ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών στα οστά, τους χόνδρους ιστούς της σπονδυλικής στήλης.
• εξάλειψη της συμφόρησης στα πυελικά όργανα.
• μυϊκή ενδυνάμωση?
• έλξη των νευρικών ριζών του νωτιαίου μυελού.
• αποκατάσταση των λειτουργιών του μυοσκελετικού συστήματος.

Η γυμναστική προάγει την παραγωγή πρωτεϊνών στους μυϊκούς ιστούς. Μπαίνοντας στο σώμα, διεγείρουν το έργο των κύριων συστημάτων.

Οι ακόλουθες ασκήσεις μπορούν να ανακουφίσουν την κατάσταση με την οσφυϊκή οστεοχόνδρωση:

1. Ξαπλώνουμε ανάσκελα, πιέζουμε σταθερά το κάτω μέρος της πλάτης στο πάτωμα, λυγίζοντας τα γόνατά μας. Τεντώνουμε τα χέρια μας στα πόδια μας, προσπαθούμε να τα αγκαλιάσουμε (ενώ δεν σκίζουμε το κάτω μέρος της πλάτης μας από το πάτωμα! ). Παραμένουμε σε αυτή τη θέση για 5 δευτερόλεπτα, χαμηλώνουμε, χαλαρώνουμε τους μύες. Επαναλάβετε την άσκηση 40 φορές (για δύο σετ).
2. Φέρνουμε τα πόδια μαζί, τα τραβάμε στο στομάχι, λυγίζοντας στο γόνατο. Σφίγγουμε τα πόδια μας με τα χέρια μας, στερεώνουμε τη θέση, μετά από την οποία τεντώνουμε αργά το κεφάλι μας στα γόνατά μας. Βυθιζόμαστε στο πάτωμα (αργά), επιστρέφοντας στην αρχική θέση.
3. Ανεβείτε στα τέσσερα, κρατήστε την πλάτη σας ίσια. Σταυρώνουμε με τα χέρια μας προς τα αριστερά, λυγίζοντας τον κορμό προς την ίδια κατεύθυνση και μετά προς τα δεξιά (στην στροφή κρατάμε το σώμα λυγισμένο για αρκετά δευτερόλεπτα). Επαναλάβετε την άσκηση (τουλάχιστον 10 φορές).
4. Αρχική θέση - στα τέσσερα. Σηκώστε το κεφάλι σας ενώ καμπυλώνετε την πλάτη σας. Στη συνέχεια, κάνουμε τα πάντα με την αντίστροφη σειρά: χαμηλώνουμε το κεφάλι μας, καμπυλώνοντας ομαλά τη σπονδυλική στήλη.
5. Στεκόμαστε ίσια: κρατάμε τα πόδια μας ίσια, τοποθετούμε τα χέρια μας στη ζώνη. Γέρνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο μπροστά και πίσω. Πρέπει να κάνετε 10 βαθιές κλίσεις προς κάθε κατεύθυνση.
6. Καθόμαστε στο πάτωμα: σηκώνουμε τα χέρια μας προς τα πάνω (οι παλάμες «κοιτάζουν» προς τα εμπρός), σκύβουμε στα πόδια, προσπαθώντας να αγγίξουμε τα δάχτυλα των ποδιών με τα χέρια μας. Αυτό το είδος γυμναστικής βοηθά στην ενίσχυση των μυών της σπονδυλικής στήλης και της κοιλιάς: όταν κλίνει προς τα εμπρός, η πλάτη λειτουργεί, ενώ κινείται προς τα πίσω, η πρέσα.

Η θεραπεία της οσφυϊκής οστεοχονδρωσίας πρέπει να στοχεύει στην αποκατάσταση των λειτουργιών της σπονδυλικής στήλης, στην εξάλειψη του πόνου και να πραγματοποιείται με πολύπλοκο τρόπο. Εκτός από τη φαρμακευτική θεραπεία, οι διαδικασίες μασάζ, οι ασκήσεις έλξης, φυσιοθεραπείας έχουν θετική επίδραση. Δυναμώνει τον μυϊκό κορσέ, βοηθά στη μείωση του φορτίου στους δίσκους της σπονδυλικής στήλης.